Als wij bijvoorbeeld fruit kopen bij de JUMBO, dan kijken we ook even op de label om te zien ‘welk land’. En als wij iets niet vertrouwen, of het land ligt ver buiten Europa, dan nemen we het product ook niet. Toch zijn wij daarin niet principieel genoeg, zeg ik eerlijk. Bijvoorbeeld: de Italiaanse kiwi’s vinden wij niet te ‘pruimen’, althans de los te verkrijgen kiwi’s. Anders nemen we de Nieuw-Zeelandse. Voor de mineola’s uit Israël kiezen we die uit Californië (VS). (Mineola’s: Ze kosten je een paar ‘duiten’centen, maar dan heb je ook wat!)

Een poos geleden las ik over de BDS-beweging. (Omdat ik dat ‘krantenverhaal’ niet goed meer wist, heb ik gezocht in Wikipedia.)

De BDS-beweging (‘Boycot, Desinvesteringen en Sancties’) is een wereldwijde campagne die oproept tot verzet tegen Israël, met als doel dat land te bewegen om zijn verplichtingen met betrekking tot de mensenrechten van de Palestijnen na te komen.

De BDS-beweging heeft het debat over Israël – Palestina veranderd. Israël ziet de internationale boycotcampagne als een existentiële bedreiging voor Israël als Joodse staat.
(In Nederland wordt dat nota bene als antisemitisch beschouwd door het CIDI. Niet te geloven.)

De Palestijnen zien het als hun laatste redmiddel. In diverse landen brengt het beroering tot in gerechtshoven ten aanzien van de uitleg van BDS en internationale verdragen worden aan de orde gesteld. De democratie van Israël en een één- of tweestatenoplossing wordt ter discussie gesteld. Er zijn zowel voor- als tegenstanders tegen de BDS-maatregelen, waaraan op verschillende manieren uitvoering wordt gegeven.

Misschien heb ik het mis, maar het lijkt mij een effectieve oplossing als vervanging voor ongebreidelde en bloedige aanslagen op onschuldige mensen.