Bij de Jumbo schijnt vandaag iets nieuws bedacht te zijn:
geen Sint en geen Piet meer laten zien!
Met Olaf Tempelman ben ik het eens:
‘Elk tijdperk kent zijn eigen Piet.’
In mijn ‘sinterklaasperiode’ – zeg maar: van 1950 tot 1956 – was je een beetje ‘bang’ voor Sint en Piet.
‘Bang’ dat je met de roe zou krijgen. ‘Bang’ dat je mee naar Spanje moest. ‘Bang’wanneer je bij Sint moest komen. ‘Bang’ om wat je van hem te horen zou krijgen.
Het was een spannende tijd.
Je kreeg hooguit één cadeau, maar je was maar wat blij dat alles weer snel voorbij was.
Trouwens, je was alles ook zo weer vergeten en speelde je met iets dat je af en toe aan Sint deed denken.
De commerciële markt is er (later) flink op ingesprongen! En zal dat ook wel blijven doen, tenminste als een ‘nieuwe’ Zwarte Piet algemeen wordt erkend in Nederland.
Dat Zwarte Piet opeens (sinds 2013?) als aanstootgevend, ja zelfs als racistisch moet worden beschouwd, kan en wil er bij mij niet in.
Wie verzint/ zegt/ vindt dat nou? Om dat te vinden zou bij mij niet zijn opgekomen.
Zo ben ik niet opgevoed. Mijn kinderen en kleinkinderen ook niet. Gelukkig niet!
Sint en Piet horen er gewoon bij. Het is een ‘kinderfeest’. Ook ouderen geven elkaar sinterklaascadeautjes.
Ik laat mij het ‘sinterklaasfeest’, deze mooie traditie, niet afnemen. Door niemand.
Zelf heb ik twee keer voor Zwarte Piet gespeeld. Meer om mijn vader een plezier te doen. Maar ik heb er nooit spijt van gekregen.
Ook had ik er toen geen bepaalde gedachte bij om het niet te doen. Het was gewoon leuk!
Als de donkere mensen onder ons dat ‘kinderfeest’ niet willen of kunnen vieren, dan vieren ze dat feest toch mooi niet! Lijkt mij simpel.
‘Leven en laten leven’ is volgens mij beter, dan je in ‘Zwarte Piet-kampen’ opstellen.