‘Nothing Compares To You’

Vanmorgen hoorde ik Sinéad O’Connor weer eens het lied ‘Nothing Compares To You’ zingen. Een mooi en aangrijpend lied van deze kaalhoofdige, wonderlijke, recalcitrante ‘dame’. Maar als je leest wat zij allemaal heeft moeten meemaken, dan is dat laatste niet zo verwonderlijk.

Als zij zingt, dan moet ik ook denken aan een dochter van de oud-buren. In haar puberjaren deed ook zij een beetje ‘tegen de draad in’. Zij liep in zwarte kledij, op zwarte hoge schoenen e.d., en was een groot liefhebster van de muziek van Sinéad O’Connor. Of dat nog zo is, weet ik niet.

O’Connors afzetten tegen de paus van destijds herinner ik mij ook nog goed. Het was een ‘rel’ in die tijd. Vooral in haar land, het ‘zwaar’ katholieke Ierland, volgens mij.