Wall House #2


Vandaag naar het bijzondere gebouw aan de zuidwestrand van de stad Groningen: Wall House #2.

De reis begon niet veelbelovend, want de bus zagen we nog net voorbijrijden. Dat was ons nog niet eerder gebeurd. Nou, jammer dan, een kwestie van een half uur wachten. In het tussenstation wachtte ons opnieuw een verrassing. Vijfzwartrijders’, die achterin de bus zaten, moesten komen bijbetalen bij de buschauffeur. Dat duurde ongeveer een kwartier! Maar ook dat maakte ons niet veel uit, omdat we toch genoeg tijd hadden.

De wandeling naar het ‘bijzondere gebouw’, dat vlakbij het Hoornsemeer lag, was prima te doen.

[Wall House #2 is ontworpen door de New Yorkse architect John Quentin en valt op door zijn vormen en kleuren.] Binnen is het huis niet groot, maar voor architectuurliefhebbers is het ‘smullen’. Wij zouden er in elk geval niet willen wonen. Het is misschien wèl een woning voor twee jonge mensen zonder kinderen!?
Er is momenteel een kleine expositie: ‘Gunta Stölzl: 100 jaar Bauhausstoffen’ (nog t/m 1-9-2019).

De tentoonstelling “Chihuly” en “GRRROM, een tentoonstelling met een staartje”


… zijn momenteel te zien in het Groninger Museum. Eergisteren zijn we daar geweest.

Eerst liepen wij naar de tentoonstelling Chihuly voor zijn glaskunst. De man heeft nagenoeg alle mogelijkheden van het medium glas, aangestuurd door vuur, hitte, beweging, zwaartekracht en middelpuntvliedende kracht, onderzocht. Heel knap!
De resultaten, en niet te vergeten de prachtige kleuren, zijn werkelijk uniek om te zien.
(De tentoonstelling is er nog t/m 5 mei 2019.)

Vervolgens zijn wij naar de tentoonstelling GRRROM, …, geweest, met koeien, paarden, schapen, geiten, varkens, kippen en ander pluimvee, honden en meer dieren op schilderijen, tekeningen, prenten, aquarellen, enz.
Het is een collectie van het museum zelf.
Ook zeer de moeite van het bekijken waard.
(Deze tentoonstelling duurt nog t/m 31 maart 2019.)

[Voor degene die meer over beide tentoonstellingen wil weten, is voor een ‘habbekrats’ (maar € 2,–) een goed verzorgde Magazine te koop.]

“Het Groninger Museum komt er mooi mee uit de rode cijfers.”


Dat zei mijn vrouw.

Door de expositie over David Bowie, en diens overlijden natuurlijk, is een hype ontstaan:
Een aparte treincoupé (De Bowie Coupé rijdt op 16, 17, 23, 24, 30 en 31 januari 2016 en je kunt instappen in Zwolle en Assen, las ik) in de trein naar Groningen. Het carillon in de Martinitoren speelt David Bowieliedjes. Enz.

Kan het nog gekker?

Jawel. Maar toch was Bowie een groot kunstenaar. Hij was van “alle markten thuis”.

De film “Merry Chrismas Mr. Lawrence” met hem in de hoofdrol heb ik gezien. Ook als filmacteur was hij indrukwekkend.

Het schijnt dat je momenteel in het Groninger museum “over de koppen kunt lopen”. Als dat zo is, dan is dat vreselijk natuurlijk. Echt vreselijk.

Hoezo?

Ooit heb ik met mijn broer in het Van Goghmuseum in Amsterdam gestaan. We moesten met de overige bezoekers in twee rijen dik langs de schilderijen schuifelen. Vreselijk!

Later dacht ik: Dat overkomt mij geen tweede keer! Ook niet als het Groninger Museum met die “Bowiegekte” uit de rode cijfers kan komen.