Langs de IJsseldijk

Ter hoogte van Welsumerveld, aan de andere, Gelderse kant van de IJssel tussen Olst en Deventer, staan vijftien meerpalen onderaan de dijk, langs het fietspad, in het weiland, met daarop vogelfiguren die je (helpen) herinneren aan de coranatijd, èn aan het verlangen om weer vrij te kunnen zijn.
De titels van de beelden zijn zeer herkenbaar.

Het Vrije Vogel Pad” is nog te zien tot eind november van dit jaar.

Het pad is ook onderdeel van “‘t Welsums kippeneindje“, een wandelroute van zeven (7) kilometer. Deze route hebben we niet gelopen, omdat we deze keer een andere bestemming hadden.

(Maar dat gaan we zeker nog een keer doen!)

‘Vermaakarchitectuur’


Deze keer naar Norg op de fiets, voor bouwwerken zonder functie, zonder nut. Voor ‘ruimtelijke kunstwerkjes’ die geen nut, maar wel wat te vertellen hebben. Folly’s!

In Slochteren (bij ‘de Fraelemaborg’) hebben we eerder een aantal folly’s bewonderd (ik heb er al over geschreven).

In de krant (DvhN, 2/8/2018) lazen we dat dertien folly’s in Norg en omgeving te zien zijn. We hebben er fietstocht een fietstocht van gemaakt (totaal 40 km) en zijn naar het Kunsterf Norg gereden voor een routeboekje en een routekaart. In de mooie, oude boerderij aan de Brinkstraat was het genieten van de prachtig gemaakte  maquettetentoonstelling. Bij de monumentale boerderij begon de start van de follyroute. Van de dertien bouwwerken hebben we er zeven bekeken op de route van acht km. (Om een indruk te geven: zie onderstaande foto’s.)

Op de terugweg kwamen we meer dan 50 oude auto’s tegen. Het kan nog zal men misschien hebben gedacht. ?

[De folly’s zijn nog t/m 2 september 2018 te zien.]

 

Vice versa Fochteloërveen


Al was de fietsroute bijna dezelfde, toch zaten er nieuwe ‘stukjes’ in en zagen we toch ook verrassende ‘dingen’.
–  Langs ‘het Witterveld’ reden we richting Smilde. Net buiten Smilde wisten we even niet meer waar we precies waren. ‘Geen paniek’, zeiden we tegen elkaar. ‘In Nederland kun je toch niet verdwalen’. Toch was het vervelend. De Fietsatlas Nederland gaf geen duidelijkheid. Dan maar aan iemand de weg vragen. De brugwachter zal het wel weten! Maar die wist niet meer te zeggen, dan ‘die kant op ligt Meppel, die kant Assen en die kant Appelscha’.
–  Toen zijn we ons eigen ‘goede gevoel’ maar gevolgd. We kwamen langs een bosje met ‘natuurvarkens’ (Tamworth varkens; een oud ras). Een poosje later kwamen we bij de mooie, bijzondere uitkijktoren aan de rand van het natuurpark ‘Fochteloërveen’. Vanaf de toren waren vier kraanvogels duidelijk te zien.
–  Verder ging de ‘tocht’, over het fietspad, dwars door het mooie natuurgebied, naar het Bankenbos (bij Veenhuizen) en langs het Kolonieveld. Via ‘Meesterwijk’ kwamen we in Bovensmilde. Vandaar fietsten we naar het centrum van Assen voor een echte Italiaanse pizza (piedzaa) en een passend drankje. Mijn vrouw koos een vegetarische pizza en ik een ‘Calzone’ (de dubbelgevouwen pizza ziet er goed uit, niet waar?).
–  Naar huis. Thuis bleek dat we bijna 60 km hadden gereden.

Fietsend over en langs de Hondsrug en door het Hunzedal


De fietstocht was een belevenis, ook al was de route maar 47 km lang.

Het mocht vandaag dan wat fris zijn met wat wind, toch was het fietsen prima te doen.

Niet alleen de glooiingen in het Drentse landschap zijn aansprekend mooi, ook de bossen, de oude bomen langs de vele weggetjes, de kleine buurtschappen en dorpen, de zware keien, de essen met de bijna lege akkers, de (verschillende soorten) schapen, het Hunzedal en de Hondsrug.

We zijn begonnen in Annen, daarna naar Eext, door het grote Staatsbos, Gasselte, Drouwen, naar Borger, terug via Bronneger, Kostvlies, Bonnen, Gieten, Breevenen, naar Annen. Deze veel namen waar we nog nooit van gehoord hadden.

We hebben van deze dag genoten.
Ook van de lunch in Borger: het ‘pruttie’ (stoofpotje) met een glas Grolsch van de tap.

‘Radio Kootwijk’


Het was die dag prima fietsweer.
De fietsroute was slechts 40 km. Dus?
Gaan!

We reden over, voor ons, onbekend terrein, maar wat we zagen was prachtig.
Maar we zagen ook veel campings en grote kippenschuren.

schietterreinIn de buurt van het ‘Harskampsche Zand’ hoorden we ‘ouderwets veel geknal’. Nee, geen geroep van ‘pief, paf, poef’, maar echte knallen. (Blijkbaar is er weer geld voor echt geknal?)

 

Radio KootwijkWe kwamen in een heidegebied en zagen in de verte het bijzondere gebouw van ‘Radio Kootwijk’. We spraken er regelmatig over; in de trant van: ‘Daar moeten we nodig eens een keer naar toe.’
Dat moment was dus nu aangebroken. Gelukkig waren er weinig mensen. Slechts een handjevol ‘grijze duiven’ en een groepje soldaten, zonder en met volle bepakking.

Omdat het hoog tijd werd om iets te gaan eten, stopten we bij een restaurant, vlakbij de ‘Kootwijkerduinen’, waar we buiten, op het terras, onder een aantal hoge bomen, fijn konden zitten en eten.

Daarna reden we via Kootwijk, de ‘Stroese Heide’ en Stroe terug naar de start bij Voorthuizen.

Tuinen en kunst bekijken in het mooie ‘Westerwolde’


Van de 22 deelnemende tuinen (met en zonder kunst) hebben we op één dag toch nog vier tuinen fietsend (41 km) bezocht en twee met de auto.

Maar wil je een goede indruk krijgen, dan heb je meer dagen nodig.

Het was een mooie fietstocht in de schitterende natuur van Westerwolde.

De zes tuinen die we zagen, waren prachtig en goed onderhouden.
De ene tuin was nog mooier dan de andere. Wat een werk!

Het zal wel een kwestie van smaak zijn, maar de ‘Kloosterboerderij Bleyendael’ is echt voor de liefhebber, maar zorgde bij ons voor een dieptepunt.
Het is een splinternieuw gebouw en het past daar niet, d.w.z. niet in de omgeving en niet in de natuur. Een zouteloos geheel.

Tijdens de fietstocht was af en toe ook een woning in die stijl te zien, waarvan je dacht:
Hoe bestaat het dat zoiets kan en mag.

Meer informatie? Kijk dan op:
www.westerwolderijgt.nl
en:
facebook.com/Westerwolderijgt

Jelle Brandt Corstius brengt de as van zijn vader weg


De beschrijving van zijn fietstocht van Amsterdam naar Saintes-Maries-de-la-Mer aan de Middellandse Zee (zo’n 1600 km) met een deel van zijn vaders as bij zich, leest als het volgen van een avontuur. Al is het op papier te volgen.

Ik heb zijn boek “As in tas” net uit.

download
Zoals Jelle Brandt Corstius zijn tocht beschrijft, zou ik het ook graag kunnen.

Dat hij de tocht per fiets doet, is niet zo vreemd, want Jelle Brandt Corstius fietste regelmatig met zijn vader. Dat beschrijft hij regelmatig en regelmatig op aangrijpende wijze. Het is duidelijk dat hij vaak niets van hoe zijn vader was, of wat hij deed, heeft be220px-Hugo-brandt-corstiusgrepen.
Het is ook duidelijk dat hij veel van zijn (bijzondere, gekke. wonderlijke, geniale) vader moet hebben gehouden.

 

Jelle Brandt Corstius schrijft met veel humor en zelfspot zijn bijzondere fietsreis, en over de belevenissen die hij onderweg meemaakte.

Ik eindig met de woorden:
Kopen dat boek en oordeel zelf.

Voor mijn gevoel krijg je na het lezen van zijn boek een persoonlijke inkijk in het leven van de schrijver,  Jelle Brandt Corstius.