Voor wie het nog niet weet: mijn naam is Martien T***


Mijn naam is Martien T*** dus.

Sinds juni 2020 woon ik weer in een dorp. Gelukkig maar!

In een rustig, mooi en gezellig dorp.

Het dorp ligt onder de rook van ‘Hanzestad’ Deventer.

Wat ik verder nog zou willen vertellen?

Vanaf mijn 30ste ongeveer ben ik – wel met flinke tussenpozen later daarna – in mijn vrije tijd gaan schilderen. Dat ik zo laat ben begonnen te schilderen ligt voornamelijk aan mijn (vele) hobby’s, denk ik.

Dit is het laatste schilderij wat ik thuis heb gemaakt:

De Drentsche Aa (in de vroege lente)

In het begin schilderde ik met olieverf, later met acrylverf en weer wat later met watervermengbare olieverf. Dat laatste bevalt mij prima, d.w.z. dat ik geen last meer krijg van de lucht van terpentine.

Nieuwsgierig geworden?
Of als je meer wilt weten, kijk dan maar op deze weblog.

Mijn Blog dus. 🙄

“Slordige bomen”

“Slordige bomen.” Dat zei een heel goede kennis tegen mij toen wij in het prachtige natuurgebied ‘de Drentsche Aa‘ fietsten.
Ik vond zijn opmerking toen treffend, prachtig, geweldig. Eigenlijk nog steeds! ‘k Heb daarom onthouden wat hij toen zei. 😀

Na het schilderen van dit stukje ‘Drentsche Aa’ – lees: ‘mijn vertaling’ van het schilderij van Hans Musters – schoot mij zijn opmerking weer te binnen.

Vandaar dus ook de titel. 🙂

Niet de wolven, maar de raven zijn welkom!


Volgens Staatsbosbeheer kwam het niet als een verrassing, maar een paartje raven heeft in het Hart van Drenthe gebroed. Drie jongen zijn inmiddels uitgevlogen.

De raaf wordt gezien als een soort voor een wildere natuur. Zijn het de kadavers van jonge dieren die het gebied ineens aantrekkelijk maken? Kadavers zouden opgeruimd moeten worden, maar in zo’n groot gebied is dat niet te doen. De rust in en de uitgestrektheid van het gebied zal ook meespelen?

Eind mei kwam de melding binnen van een ravennest met jongen in het bos bij Hooghalen.

De raaf is dus teruggekeerd? (Voor mij hoeft de wolf dat niet.)

‘Heb je weleens hooiruiters gezien, of ervan gehoord misschien?’


‘Op een paardentoernooi?’
‘Nee, je mag nog één keer raden!’

Op het land waar na het maaien de bodem lange tijd nat bleef, werden vaak hooiruiters gebruikt. Dat was heel bewerkelijk voor de boeren.

Laatst zag ik een aantal hooiruiters in een weiland bij Loon staan.
Wat daarvan de bedoeling was, weet ik niet, maar misschien had het werkelijk te maken met de natte grond daar, of was het misschien een nostalgische ‘grap’?

 

Dag vier van de kunstexpeditie ‘Into Nature’ in Drenthe (slot)


Voor ons was deze dag de laatste van de kunstexpeditiedagen in Drenthe.

DSC06189 (Mobile)Dus maar weer op de fiets, naar Het Loo bij Taarlo voor het (tweede) kunstobject ‘Nu en Ooit’ (ontstaan uit/door een groepje Taarloërs, onder begeleiding van de kunstenaars Joop Striker en Koos Toren en grafisch vormgeefster Sariske Kok) met o.a. figuren van ijzer, afgeleid van foto’s van dorpsbewoners.

dag vierNaar het kunstobject ‘De zolderkamer en Vistrap’ (van Arjen Boerstra) bij het bruggetje over de Drentsche Aa, dichtbij restaurant ‘Liefde van de Drentsche Aa’ bij Schipborg.
Het mysterieuze paard lag in het gras. Stuk.

 

Deze dag moest iets verder gefietst worden voor de kunstwerken, maar dat was niet erg.
Het weer werkte mee.
(De afstand van de route was 38 km.)