Ik had mij net afgedroogd na het douchen, toen de telefoon ging. Mijn bril had ik niet opgezet, want ik dacht de weg in huis wel te kennen.
–  Dat was dus mis gedacht. Helemaal mis, want plotseling was het: rinkeldekinkel. Ik was dwars door het glas van de kamerdeur gelopen! Mijn knieën kwamen in de glasscherven in de onderste sponning terecht, en er vielen glasscherven op mijn rug. Ik riep om mijn vrouw, want ik bloedde als een rund. Ik ging op de deurmat zitten en zag de twee grote gaten op mijn knieën. Mijn vrouw belde direct de huisarts op. Zij hielp mij bij het aankleden en maakte daarna alles snel schoon. Vanwege die gaten vroeg ik haar, of zij nog ook ergens vel had zien liggen. Mijn vrouw zei dat het kwam door de spanning van de huid.
–  De dokter was er snel. Hij verbond mijn knieën en belde met het ziekenhuis in Winschoten. Met mij op de achterbank van de auto reed mijn vrouw naar het ziekenhuis. Ik kon gelijk door naar de operatiekamer, waar de chirurg wachtte. Onder het opereren praatte hij over alles en nog wat, en zei zo nu en dan: “Wat heb jij geluk gehad”. Na het hechten en verbinden kon ik weer naar huis.

Gelukkig hoef ik maar nog zelden aan dit heftige voorval te denken. In het begin had ik flink last van een nachtmerrie.