Amerika (de VS) deugt niet


Nog steeds niet. Met mijn moeder – met wie ik overigens heel goed overweg kon – had ik eens verschil van mening over het feit dat de Verenigde Staten geen tweede atoombom op Japan had mogen gooien. Zij wilde geen kwaad woord horen over de Amerikanen (VS), omdat zij ‘onze bevrijders’ waren. Mijn broer reageerde ook zo. Nog steeds, geloof ik. Wat mijn vader toen dacht, weet ik niet.

Aan dat gesprek met mijn moeder moest ik denken toen ik las dat de VS de Palestijnse diplomatieke vertegenwoordiging in Washington heeft gesloten. De zoveelste (onbegrijpelijke) Amerikaanse (straf)maatregel tegen de Palestijnen (in navolging van de Israelische regering?). De VS dreigt zelfs met sancties tegen het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag. Niet te geloven! Hoe dan wel?

Waarvoor is de VS bang? Omdat het Israël steunt – ook financieel? – bij onbegrijpelijke, afschuwelijke en onbeschofte maatregelen tegen de Palestijnen? Bang dat het Strafhof Amerikaanse oorlogsmisdaden ontdekt en wereldkundig gaat maken?

Tegen het ICC zeg ik dan:
Het onderzoek had al veel eerder gekund/ gemoeten, maar ga a.u.b. alsnog snel aan de gang met een onderzoek. Dat bent u verplicht. En neem dan het huidige gebeuren in o.a. Hongarije, Polen en Roemenië onder de loep, want het deugt daar in elk geval NIET met de democratie.

Lamentabele onzin


Deze woorden passen bij Maarten van Rossem, maar ik ben het wel met hem eens. Al die spellingsherzieningen hebben de Nederlandse taal er niet gemakkelijk(er) op gemaakt. Eerder ongemakkelijk(er), ingewikkeld(er) en moeilijk(er).

Mijn schoonmoeder heeft een tijdlang Nederlands gegeven op de MULO. Ik hoor haar nog ‘mopperen’ op al die onzalige, nieuwe spellingen. ‘Mopperen op iets’ paste eigenlijk helemaal niet bij haar, maar op de een of andere manier heb ik dat ook van haar onthouden.

Is er ook een maar bij?
Ooit heb ik les van haar gehad op de middelbare school. Het ezelsbruggetje, met gebruik van het werkwoord ‘lopen’, heb ik ook van haar onthouden. Dat werkwoord kon je gebruiken om er achter te komen of je een woord met een ‘d’ of ‘dt’ moest schrijven.

Langs de Noors-Russische grens


Plotseling hield de weg bij Grense Jacobselv op en kwamen we terecht op een zandstrandje bij de Barendszee. Het was er koud. Een Ier haalde een soort van kinderkano van de auto. Met zijn vriendin droeg hij de kano naar het water, pakte een peddel, ging in de kano zitten en peddelde een eindje het water op! Weer terug ging hij daarna nog een keer – deze keer samen met zijn vriendin – het woelige, steenkoude water op.
Met de kano gingen zij naar gelijke plekken om er even samen te gaan peddelen, verklaarde de Ier. We namen afscheid en zijn verder gereden.

Het volgende stukje tekst komt uit het reisboek (2002):

We eten aan de Barendszee. Martien vindt het geen plek om daar vrij te kamperen.
Een malle Ier gaat in een kinderkano de Barendszee op.
We gaan weer terug, richting Kirkenes. Ook bij het politiebureau in Kirkenes wil Martien niet kamperen. Volgens de VVV is dat toegestaan. We rijden naar Neiden. De camping daar is voornamelijk bedoeld voor vissers en ligt aan een zalmrivier. Pas om 22.30 uur zijn we daar. We zien nog net een visser met een zalm van ongeveer 80 cm lopen.

(NOK 85)  [324 km]

Buitentemperatuur: 4.8˚, binnen: 16˚ C

Gekke T. uit de VS


MAARTEN gebruikte het woord ‘amorf’. Zeer waarschijnlijk zou hij ook zeggen: ‘T. lijdt aan een paranoïde obsessie.’ Ik denk, en zeg het ook: ‘Je kunt van alles van hem vinden en over hem zeggen, maar krijg hem maar eens weg!’

Een anonieme brief schrijven en plaatsen in The New York Times laten plaatsen is LAF. Zelf heb ik al lang het idee dat de man levensgevaarlijk is.

Ook al is hij democratisch gekozen, toch kan het niet zo zijn dat zijn medewerkers op alle mogelijke manieren proberen hem (stiekem) tegen te werken. Maar als het dan toch moet: Afzetten. Zelf aftreden zal hij niet doen. ‘De McCains‘ onder de Republikeinen en mogelijk nog andere ‘goede’ Republikeinen zullen ervoor moeten zorgen!? Maar zullen ze dat doen? Durven ze dat wel?

Wat mij betreft mag dat zo snel mogelijk gebeuren!

Duivenmelken en een luchtbuks (kv 111)


Mijn oom was een duivenmelker. Zijn broer, dus ook een oom van mij, ook. Of zij dat samen waren? Dat weet ik niet zeker. Wel weet ik dat zij regelmatig meededen aan ‘het wedstrijdvliegen’ die door de plaatselijk duivenvereniging werden georganiseerd. Het ging uitsluitend om de eer zeiden mijn ooms.

Elke dag lieten zij de duiven een poos vliegen en lokten ze terug in het hok door met wat duivenvoer in een conservenblik te rammelen. Dat was een mooi gezicht. Het ging vrij soepel.

Eén oom had af en toe zijn ‘zware’ luchtbuks bij het duivenhok staan. Meestal in het weekend volgens mij. Hij schoot dan op kauwen in de hoge kastanjebomen die voor het huis op het plein stonden en op de open kijkgaten van de kerktoren. Ook schoot hij op de torenhaan, maar of hij hem ook raakte?

Waarom hij dat deed? Om leuk te doen? Stoer te doen? Misschien uit verveling? Ik weet het niet.

Wel moet ik dit nog even zeggen: ik heb daar nooit ergens een dode kauw gezien.

Made in Holland


Af en toe lees je het nog wel, maar steeds vaker lees je de namen van zgn. goedkope landen. Dat is jammer. Kan het niet anders? Vast wel. “Dan worden veel artikelen te duur” zal het antwoord wel zijn.
Maar het laten plukken van garnalen in Marokko dan? Is dat dan normaal? Vast niet.

Gisteren moest ik pannenkoeken bakken. Tijdens de voorbereidingen maakte ik o.a. gebruik van de mixer. Een oud beestje, maar hij doet het nog goed. Met een vertrouwde naam, nl. Philips.

En wat las ik nog meer aan de onderkant van het handige apparaat?
Made in Holland

‘Je doet alsof het je eigen winkel is.’


Dat zei eens een collega tegen mij. Ik snapte eerst niet goed wat hij bedoelde. Wat later vond ik het een compliment. Nog steeds. Hij vond, als iets niet van jezelf is, dat men er minder zuinig op is, minder zijn best voor doet, minder hard voor wil werken, sneller iets door de vingers ziet, gemakzuchtiger is, enz.
De goedwillenden moeten er ook onder lijden.

Over frauderende Polen (arbeidsmigranten) met werkloosheidsuitkeringen gaat het deze keer. Ook de goedwillende Polen worden hiermee getroffen, want het is natuurlijk niet zo dat alle Polen fraudeurs zijn. Er zijn ook Nederlanders die dat doen, maar ook heus niet allemaal!

Dat de uitkeringsinstantie in Nederland, het UWV, al jaren van deze fraude afwist, is rampzalig! Waarom is het UWV niet direct en adequaat opgetreden? Sprake van: ‘geen eigen winkel?’ Dus weinig belang bij deze akelige kwestie?
Hoeveel belastinggeld – mijn geld, ons geld, het geld van de belastingbetaler – zou er zo verdwenen zijn? Schandalig!

Nog een rampzalig gegeven: de tal van malafide tussenpersonen. Volgens de krant zijn in de afgelopen jaren slechts twee tussenpersonen gepakt en veroordeeld voor het bijstaan van voornamelijk (?) frauderende Polen. Twee personen uit Tilburg stonden 315 personen bij. En wat kregen zij als straf? Slechts een taakstraf van 80 uur. Is dat normaal? Nee.

Gepakten moeten direct voor een poos de bak in!

Walnoten en kraaien?


Volgens een vogelgids is een zwarte kraai een ongewone vogel.

Over het voedsel van de vogel las ik: Pakt op de grond allerlei ongewervelden, eieren, graan en afval’.
Ik heb nog een aanvulling: walnoten.

Bij de buren staat een grote walnotenboom in de tuin. Zolang ik hier woon, krijgt de boom jaarlijks, omstreeks deze periode, bezoek van luidruchtige, zwarte kraaien.

Deze keer heeft de boom bezoek van vier à vijf vogels. Ze plukken een walnoot van (of is het ‘uit’?) de boom, vliegen ermee naar een dak van een huis in de buurt en gaan daar ‘hameren’ op de noot met hun snavel. Af en toe hoor ik gekletter in een dakgoot. Ook in de onze. Walnotendoppen. Soms valt de hele noot naar beneden.

Waarom dat is? Ik ben er nog niet achter. Het zijn tenslotte vogels. ?

De beeldentuin rondom het ‘kasteel’


Het Nijenhuis is een van mooiste havezaten in Overijssel, omgeven door een schitterend landschap en gelegen in de buurt van Heino.

Om er te komen zijn wij eerst met de auto, met de fietsen achterop, naar Zwolle gereden. Bij hotel Van der Valk was de start voor een mooie fietsroute van ongeveer 45 km. De Toerist stond er niet meer. We kwamen daarna op, bij en langs plekken waar we nog nooit eerder geweest waren. Op ongeveer de helft van de fietsroute kwamen we bij Het Nijenhuis.

Wat minder dan mijn gemalin ben ik geïnteresseerd in beeldhouwkunst. In de beeldentuin rondom de havezate – het woord kasteel kan ik echt niet uit mijn mond krijgen – staan bijna 100 beeldhouwwerken van gerenommeerde kunstenaars. Op een enkel beeld na vond ik het opnieuw de moeite waard om ze te zien.

Om eerlijk te zijn was ik benieuwd naar Groot Paar van de Italiaanse beeldhouwer Mario Negri. De bestuurders van de gemeente waar ik ben geboren en heb gewoond wisten zich geen raad met het beeld dat uiteindelijk in de beeldentuin van Het Nijenhuis kwam te staan. (Wij vinden het nog steeds een drama, een soap, een grote smet, een afgang.)

Het beeld staat nu juist, correct (de vorige keer keek je tegen de achterkant), maar de foto in de mooie, uitgebreide, informatieve, maar jammer genoeg niet volledige plattegrond, is nog steeds fout.

De terugreis was ook interessant. De boeren waren druk bezig om het weinige gras nog te kunnen maaien. Hier en daar was al een kaal maisveld te zien. Voor we er erg in hadden stonden we weer bij de stoep voor de Zwarte Toekan. De fietsen achterop zetten en dan weer naar huis.

[www.museumdefundatie.nl en: www.beeldenaanzee.nl]